سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین

هیچکی نمیدونست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیره؟؟؟ فقط میدونستند برای پخت غذا خیلی خوبه.
داستان از این قراره که بدن (مخصوصا" مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل اسید لاکتیک و کورتیزول به 6 میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن.

کمبود یون مس باعث میشه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و هی دهن دره کنید.

در ضمن هیچ کارتل داروئی نمیتونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه....و اونی که مثلا" به اسم قرص آهن به خورد شما میدهند سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره.

(تعریف یون و مولکول را میگذاریم برای کلاس های طب سنتی) ولی تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده میکند و در بدن شما فوق العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد میشود و دیگه از اون دهن درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست.و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی مخصوصا" برای خانمها نزدیک به دوران عادت ماهیانه دارد.

ولی یک دفعه توی دهه 50 از این نون خشکی ها اومدند و داد میزند" قابلمه مسی..کفگیر آهنی خریداریم" و با یک قیمت مناسب این قابلمه ها را خریدند و به جاش قابلمه آلمینیومی میدادند که بهش میگفتند روحی (از مامان جون و آقا جون بپرسید حرف من رو تائید میکنند)

هیچکس توی اون دهه نفهمید این همه قابلمه مسی کجا قراره بره؟ سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین ولی بعدا" فهمیدیم اینها همه یک برنامه از طرف اونوره واسه سلامتی ما مسلمونا و ایرانیا.

بعدش هم که الان ظرف های استیل و تفلون و این مزخرفات اومده که مدعی هستند غذا توش زود میپزه و به کف ظرف نمیچسبه.ولی مردم ما خبر ندارند که همین یون های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و ... میتونند در جا یک کودک 6 ماهه را ظرف یک سال به بیماری های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی 5 سال به بیماری های کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان.

حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصا" فسنجون )  یک تیکه اهن یا نعل اسب میاندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره...این کار باعث آزاد شدن یونهای سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین آهن و سلامتی بدن میشود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریبا" در حد صفر دچار بیماری های خونی و سرطان خون میشوند.

قابلمه یا دیگ گونه‌ای ظرف در دار برای پخت غذا است. دیگ نسبت به ماهی‌تابه لبه‌های بلندتری داشته و اجازه می‌دهد تا غذا برای پخته شدن، زمان بیشتری بجوشد. از دیگ برای طبخ برنج (پلو)[1] و انواع خورش استفاده می‌شود.[2]  محتویات      1 پیرامون واژه     2 تاریخچه     3 جنس قابلمه     4 ضرب‌المثل     5 منابع  پیرامون واژه  واژه قابلمه از زبان ترکی گرفته شده است.[3][4] واژه? «دِگ» یا «دیگ»، فارسی است و در پارسی میانه نیز به کار می‌رفته است.[5] تاریخچه  قدیمی‌ترین وسیله پخت غذا از جنس سنگ در جهان با قدمت 9000 سال در مکزیک کشف شده‌است.[6] در ایران (به ویژه مشهد) استفاده از دیگ سنگی و سفالی بنام دیزی برای پخت آبگوشت هنوز رواج دارد.[7] تا اواسط دهه 1350 در ایران، پخت غذا با استفاده از قالمه مسی معمول بود. ولی امروزه از قالمه های مسی بیشتر برای تزئین و به عنوان عتیقه استفاده می‌شود.[8] جنس قابلمه قالمه چدنی  قابلمه های فلزی بسیار متداول هستند. قابلمه های مسی انتقال حرارت را بخوبی انجام می دهند و برای پخت مربا و سس بهترین گزینه هستند. قابلمه های چدنی، پخش حرارت بهتری نسبت به دیگر قابلمه های فلزی دارند. چرا که گرما را سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین به خوبی در خود نگه می‌دارند. این قابلمه ها برای پخت‌های طولانی مناسبند. قابلمه های آلومینیومی ساده که به رویی معروفند، به سرعت تحت تاثیر بازها قرار گرفته و حتی دربرابر نمک خوردن نیز مقاوم نیستند. گاهی از روکشهایی مانند تفلون یا سرامیک برای قابلمه های آلومینیومی، چدنی یا فولاد زنگ نزن استفاده می‌شود. در این قابلمه ها باید از کفگیر چوبی و پلاستیکی و سیلیکونی استفاده نمود. قابلمه های آهنی و چدنی گاهی با لعاب نیز پوشش داده می‌شوند که باید از استفاده از این قابلمه ها اجتناب نمود. قابلمه های استیل برای جوشاندن آب مناسب هستند.[9]  علاوه بر سنگ و سفال، دیگ‌های سرامیکی نیز حرارت را بخوبی در خود حفظ نموده و برای پخت طولانی مناسب هستند. با پیشرفت صنعت شیشه، قابلمه های شیشه‌ای نشکن و پیرکس نیز به عنوان سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین انتخابی جدید در آشپزخانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.[10] ضرب‌المثل  واژه دیگ در ضرب‌المثل‌های فارسی زیر بکار رفته‌است.[11]      دیگ به دیگ می‌گوید روت (رویت) سیاه، سه‌پایه می‌گوید صل علی     دیگی که برای من نجوشد، سر سگ تویش بجوشد     بنداز توی قابلمش  این واژه در شعار «ما دیگ پلو خواهیم. مشروطه نمی‌خواهیم» در دوره مشروطه کاربرد داشته‌است.[12]

در دورانی که استفاده از حسوم در پختن غذا مرسوم بود از کم خونی های رایج که اکنون مردم با آن دست به گریبانند اثری نبود. یون های آهن که از طریق حسوم در سراسر غذا پخش می شد کم خونی ناشی از فقر آهن را برطرف می کرد، اما پس از این که حسوم را به اسم بهداشت از ما گرفتند،کم خونی سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین و بیمای های خونی چون سرطان خون روز به روز در میان مردم افزایش یافت.

تا چند دهه پیش بین مردم کشورمان مرسوم بود تا برای پخت غذا مخصوصا "خورشت و آش " از قابلمه های مسی استفاده کنند. آن زمان در همه آشپزخانه ها یک کفگیر آهنی نیز وجود داشت که موقع پختن غذا دایم درون آن قرار می گرفت.مردم به این کفگیر "حسوم " می‌گفتند. آن زمان کسی نمی‌دانست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار گیرد. مردم تنها به دلیل اینکه میراث گذشگان بود و می‌دانستند برای پخت غذا خیلی مفید است از "حسوم " استفاده می‌کردند. 

سال‌ها گذشت. استکبار زودتر از ما همه چیز را درباره فلسفه حسوم فهمید و به دنبال چاره‌ای بود تا حسوم را از آشپزخانه‌ها خارج کند و سرانجام به اسم بهداشت و این که این کفگیرهای آهنی غیر بهداشتی است، حسوم را از ما گرفت. 

شاید شما به یاد نداشته باشید اما اگر از بزرگترهای خود جویا شوید به شما خواهند گفت که دهه 50 نان خشکی ها در کوچه پس کوچه های شهر سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین با صدای بلند فریاد می زدند: " قابلمه مسی،کفگیر آهنی خریداریم " کسی آن زمان ندانست که چرا نان خشکی ها داعیه دار حفظ سلامتی برای مردم ایران شده اندو ظروف به اصطلاح روهی را برای ما به ارمغان آوردند. نان خشکی‌ها با قیمت ناچیز این قابلمه‌ها را خریداری کرده و به جای آن، قابلمه آلمینیومی می دادند که به آن روهی می گفتند. جالب این که در آن دوره اگر کسی ظرف مسی جدیدی را می‌خواست با ظرف به اصطلاح روهی معاوضه کند با سرسختی نان خشکی‌ها روبرو می‌شد و نان خشکی‌های متمدن و متفکر! تنها ظروف قدیمی را شایسته تعویض می‌دانستند. باید متذکر شد که با توجه به برنامه‌ریزی دقیقی که استعمار انجام داده بود تمامی حکمای ما را در آن دوره به نحوی از بین برده بودند تا دیگر کسی نباشد که با ایجاد تردید مردم را از فروش قابلمه‌های مسی و کفگیرهای آهنی باز دارد. کسی نمی‌داند که این همه قابلمه‌های با ارزش مسی که حاصل کار قلم‌زن‌های توانای مس بود به کجا رفت. جالب این که قلم‌زن‌های مس برای پخت هر نوع غذایی ظرفی را با ضرب آهنگ خاصی تهیه می‌کردند، اما بعدها مشخص شد تمامی این ظروف به کشور ترکیه منتقل شده و در کوره‌ها ذوب شدند تا اثری از آنها باقی نماند. متأسفانه هنوز هم بسیاری از سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین از ما درباره حسوم و چرایی استفاده از آن توسط اجدادمان کوچکترین اطلاعی نداریم. 

باید گفت فلسفه استفاده از حسوم در جریان پختن غذا به تیزبینی و دقت حکمای ما باز می‌گردد. حکما و دانشمندان از آبا ما برای همه‌گیر کردن سلامتی، حسوم را طراحی کردند تا تعادل بین موادی که وارد بدن می‌شود و بدن انسان به آن محتاج است برقرار کنند. از نظر علمی امروزی فلسفه این کار را به این صورت می‌توان بیان کرد که بدن مخصوصا "مغز " برای سلامت و نشاط و کنترل اسید لاکتیک و کورتیزول به شش میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن. پختن غذا درون ظروف مسی موجب تأمین این مقدار یون برای بدن است و حسوم نیز همین مقدار یون آهن را به غذا منتقل می کند تا از طریق غذا وارد بدن شده و با حفظ تعادل موجب سلامتی پایدار برای انسان شود. مطلب دیگر این که در دورانی که استفاده از حسوم در پختن غذا مرسوم بود از کم خونی های رایج که اکنون مردم با آن دست به گریبانند اثری نبود. یون های آهن که از طریق حسوم در سراسر غذا پخش می شد کم خونی ناشی از فقر آهن را برطرف می کرد، اما پس از این که حسوم را به اسم بهداشت از سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین ما گرفتند،کم خونی و بیمای های خونی چون سرطان خون روز به روز در میان مردم افزایش یافت. 

کمبود یون مس باعث می‌شود انسان دایما احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کند و دهن دره‌های متوالی داشته باشد. در ضمن این که هیچ کارتل دارویی نمی‌تواند از یون یک عنصر، برای شما قرص تهیه کند و آن چیزی که به اسم قرص آهن به ما می‌دهند شامل مولکول آهن هست که نه تنها برای بدن هیچ ثمره ای ندارد، بلکه استفاده آن در دوران بارداری موجب بیش فعالی و خنگی فرزند خواهد شد. همچنان که استفاده دختران جوان از این قرص‌ها نارسایی‌های بسیاری را برای آنها به همراه خواهد داشت. 

جالب توجه است که در صورت پختن غذا درون ظرف‌های مسی و استفاده از کفگیر آهنی حسوم ظرف مدت سه روز اثرات شفابخش در بدن انسان ظاهر می‌شود. غذا موقع پختن در قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده می‌کند و در نتیجه در بدن انسان احساس نشاط و انرژی فوق‌العاده‌ای ایجاد می‌شود و دیگر از آن دهن‌درگی و خمیازه و کسالت خبری نخواهد ماند و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی مخصوصا " برای خانمها نزدیک به دوران عادت ماهیانه است. 

بعدها تبلیغات گسترده‌ای در باره ظروف تفلون آغاز شد، ظروف به اصطلاح نچسب که یکی از دغدغه‌های بزرگ کدبانوی خانه را برطرف می‌کرد. ظروف سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین استیل هم به سرعت جای خود را در آشپزخانه‌ها باز کرد. دیگر با وجود این همه پیشرفت و توسعه تکنولوژی در عرصه ظروف، اثری از ظرف مسی، برنجی و روهی حقیقی باقی نماند. ظاهر ظرف‌ها هر روز شکیل‌تر و زیباتر شد اما تا حال اندیشیده‌ایم که در پس این ظاهر زیبا چه بیماری‌های مهلکی نهفته است. باید متذکر شد که یون سرب و آلمینیوم تولید شده در هنگام پختن غذا در این ظروف به قدری کشنده است که بر طبق جدیدترین تحقیقات علمی دنیا می‌تواند یک کودک 6 ماهه را ظرف یک سال به بیماری‌های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی 5 سال به بیماری‌های کبدی و خونی و طحال وسپس سرطان دچار کند. 

پس از این که دشمنان با حیله‌ها و دسیسه‌های مختلف توانستد حسوم را از آشپزخانه ما بگیرند. حکمای ما به فکر چاره افتادند و درنهایت به این نتیجه رسیدند که بهترین چیزی که می‌تواند جایگزین حسوم شود و از گزند توطئه دشمنان در امان باشد، تکه آهن گداخته شده در آتش یا همان نعل اسب است. نعل اسب به دلیل این که در میان گدازه‌های آتش قرار گرفته و آب دیده است به راحتی می‌تواند یون‌های آهن را آزاد کند. فرایند آزادسازی یون در غذا را می‌توان به صورت تغییر رنگ غذا مشاهده می‌شود. تا چندی قبل در کشور ما مرسوم بود که در جریان پختن غذاهای آبکی چون "آش و خورشت " نعل اسب را تا پایان مدت پختن درون سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین غذا قرار می‌دادند و بدین وسیله کمبود آهن خویش را برطرف می‌کردند. هم‌اکنون هم اگر به شمال سری بزنید خواهید دید که برای پختن خورشت "مخصوصا فسنجان " نعل اسب را درون غذا قرار می‌دهند.اگر از مردم آن دیار سوال شود که فلسفه استفاده از نعل اسب در غذا چیست خواهند گفت که برای خوش رنگی غذا از نعل استفاده می‌کنیم،اما حقیقت این است که این فرایند در جهت تأمین یکی از عناصر اساسی و مورد نیاز بدن که همان یون آهن است، می‌باشد. اگر دقت کرده باشید مردم شمال ایران کمتر دچار کم خونی ناشی از فقر آهن می‌شوند، به طوری که بیماری‌های خونی و سرطان خون در میان آنها به حد صفر رسیده است واین نیست جز تدبیر و دور اندیشی حکمای ما و عمل به سیره و سنت گذشتگان. 

بیشتر مردم ما برای پخت وپز از قابلمه استفاده می کنند و این قابلمه ها را روی اجاق گاز می گذارند و این یعنی قابلمه ها در معرض حرارت مستقیم قرار می گیرند و باید تحمل این حرارت را داشته باشند تا در اثر حرارت دچار تغییرات نشوند، مخصوصا پوشش داخلی آنها. سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین با این پیش زمینه نگاهی داریم به قابلمه هایی که برای پخت وپز روی اجاق گاز مناسب هستند...

پیرکس؛ مطمئن:

بهترین قابلمه ها، قابلمه های پیرکس هستند ولی نه برای ایرانی ها چون بیشتر مردم کشور ما از اجاق گاز برای پخت وپز استفاده می کنند در حالی که پیرکس تحمل حرارت مستقیم را به مدت طولانی ندارد. از سوی دیگر، خیلی از غذاهای ایرانی را در مایکروفر هم نمی توان پخت. در کشورهای دیگر که استفاده از اجاق های برقی رایج است، این قابلمه ها مناسب هستند.

تفلون؛ پرطرفدار:

یکی از قابلمه هایی که در کشور ما زیاد به کار می رود، قابلمه های تفلون هستند. این قابلمه ها از این نظر که غذا به آنها نمی چسبد و روغن کمتری برای سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین پخت وپز در آنها لازم است، خیلی طرفدار دارند ولی باید هنگام استفاده از آنها دقت بسیار زیادی داشت چون حتی کشیدن اسکاچ زبر روی سطح داخلی شان باعث می شود خراش بردارند و اگر تکه ای از تفلون وارد دستگاه گوارش شود، می تواند آسیب زیادی در پی داشته باشد به همین دلیل استفاده از قابلمه های تفلون در اروپا تقریبا منسوخ شده است.

چدن هایی که چدن نیستند:

قابلمه های دیگری که به نام قابلمه چدن امروزه در بازار به فروش می رسند، در واقع چدن نیستند بلکه از جنس آلومینیوم خشک اند که با دستگاه هایی خاص در قالب تزریق می شوند و روی آنها تفلون می کشند یعنی با ظروف تفلون تفاوتی ندارند و باید همان ملاحظاتی که در مورد قابلمه های تفلون وجود دارد، در مورد آنها هم رعایت کرد. لازم است بدانید چدن، آلیاژی از آهن است و سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین اگر این قابلمه ها واقعا چدن بودند، وقتی لایه رویه آنها (تفلون) به هر دلیلی خراش برمی داشت، حتما زنگ می زدند.

استیل؛ بهداشتی:

قابلمه های استیل از همه قابلمه های دیگر بهداشتی ترند اما یک مشکل اساسی دارند، اینکه حرارت را مستقیم انتقال می دهند. یعنی وقتی یک قابلمه استیل روی حرارت قرارمی گیرد، غذا سریع در آن می سوزد چون بلافاصله حرارت آتش را منتقل می کند به طوری که دمای این سوی قابلمه که روی آتش قرار گرفته و آن سو که غذا درونش قرار دارد، سریع یکی می شود مگر اینکه روی لایه بیرونی آن آلومینیوم یا مس چسبانده شده باشد. البته حتی در این صورت هم دیواره های قابلمه حرارت را به شدت منتقل می کند.

سرامیکی ها هم احتیاط دارند:

برخی از قابلمه ها هم با روکش سرامیکی عرضه می شود سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین ولی باید بسیار دقت کرد که این روکش ساییده و تکه های آن وارد غذا نشود زیرا بسیار آسیب زاست.

لعابی هایی که ترک می خورند:

قابلمه های لعابی که معمولا برای طبخ مربا استفاده می شوند هم آهنی هستند چون لعاب به آلومینیوم نمی چسبد ولی روکش آنها از جنس لعاب است که معمولا در اثر گرما و سرما ترک برمی دارد. در این صورت آهن زیرلعاب خیلی سریع زنگ می زند و اگر از آن استفاده شود، مضر است.

آلومینیوم؛ مطمئن:

به نظر من بهترین قابلمه ها بعد از پیرکس ها، قابلمه های آلومینیومی هستند چون حتی آسیب و ساییده شدنشان هم مشکلی به وجود نمی آورد و وارد شدن آلومینیوم به دستگاه گوارش خطرساز نیست. البته به شرط اینکه این قابلمه ها از شمش خالص آلومینیوم باشند. برخی می گویند اشکال قابلمه های آلومینیومی این است که وقتی در آنها آب می جوشانیم، سیاه می شوند اما علت این مشکل ناخالصی آب است و اگر آب مقطر را در این ظروف بجوشانیم، سیاه نخواهند شد.

در آب لوله کشی، آب چاه که حاوی املاح و نمک است وجود دارد و نمک آن باعث تولید اکسیدآلومینیوم می شود که البته ضرری ندارد و فقط رنگ ظرف را عوض می کند که قابل رفع است. از سوی دیگر، هنگام خرید این قابلمه ها باید مراقب بود نازک نباشند زیرا در این صورت وقتی روی اجاق گاز قرار می گیرند، ته ظرف بالا می آید و حتی با سیم ظرفشویی ممکن است ساییده شوند و سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین از بین بروند. برای جلوگیری از سیاه شدن قابلمه های آلومینیومی هنگام جوشاندن آب، می توان مقدار کمی ماده ای ترش مثل آبلیمو یا سرکه در آن ریخت.

آنچه که خیلی مهمتر از مارک قابلمه و تابه های آشپزخانه می باشد نوع موادی است که در ساخت آنها بکار رفته و همچنین میزان ضخامت و اندازه این ظروف است. میزان رسانا بودن آنها در برابر حرارت با یکدیگر فرق می کند و بستگی به نوع مواد سازنده آنها دارد. بنابراین انتخاب این ظروف بهتر است نسبت به نوع غذا و پخت و پزی که می خواهیم در آنها انجام دهیم، صورت گیرد. ظروفی که برای پخت و پز استفاده می کنیم می توانند طعم و مزه غذا را تغییر دهند و این تغییر مزه بستگی به مقدار ماده ای دارد که از ظروف پخت و پز به داخل مواد غذایی نفود می کند.

هر ظرفی که برای پخت و پز استفاده می کنیم مقداری از فلز خود را به داخل مواد غذایی که در آن در حال پختن می باشد وارد می کند و مخصوصا سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین در درجه حرارتهای بالا این مقدار بیشتر می شود. میزان نفوذ فلز از ظرف پخت و پز به داخل مواد غذایی بستگی به نوع غذا (اسیدی – قلیایی) دارد. تمام مواد اعم از فلز و غیره در اثر حرارت اتمها و مولکولهای خود را از دست می دهند. بویژه اگر در یک محلول اسیدی و یا قلیایی قرار گیرند این واکنشها سریعتر می شوند.

ظروف آلومینیومی: رایجترین ظروف پخت و پز، قابلمه های آلومینیومی هستند که قدرت انتقال حرارت را بخوبی دارا می باشند. این قابلمه ها به راحتی تمیز و شسته می شوند و گران هم نیستند. اما از طرفی اشکالاتی هم دارند یکی از این اشکالات عمده که میتوان به آن اشاره کرد تاثیر زیاد ظروف آلومینیومی بر مواد غذایی در حال پختن در آن می باشد؛ ظروف آلومینومی بیشتر مولکولهای خود را به درون غذایی که در آن در حال پختن می باشد وارد می کند و اگر این غذا مواد اسیدی داشته باشد میزان آلومینیوم که وارد غذا میشود بیشتر است. این ظروف باعث تغییر رنگ غذایی که این مواد (گوجه فرنگی، لیموترش، سرکه و زرده تخم مرغ) در آنها وجود دارد، می شوند. تئوریهایی وجود دارد مبنی بر اینکه وجود آلومینوم در غذا می تواند عامل کمک کننده ای در بروز بیماری آلزایمر باشد و البته این هنوز در حد تئوری است و ثابت نشده است.

ظروف مسی: ظروف مسی (قابلمه و تابه) نیز ظروف خوبی برای پخت و پز هستند. زیرا مس رسانای خیلی خوبی برای حرارت میباشد و در نتیجه سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه مواد غذایی که در یک قابلمه مسی در حال پختن هستند بطور مساوی و یکسان حرارت دیده و می پزند در نتیجه کیفیت غذای پخته شده بهتر است؛ ظروف مسی که برای پخت و پز استفاده می کنیم نیازی نیست که در مدت زمان پخت حرارت بسیار زیادی به آن بدهیم حرارت کم تا متوسط برای پختن مواد غذایی کافی است. میزان رسانا بودن ظروف مسی 10 برابر رسانایی ظروف استیل و شیشه ای و 2 برابر ظروف آلومینیومی است. بنابراین میزان حرارتی را که به ظروف حین پختن غذا می دهید رعایت کنید، ظروف مسی حرارت خیلی بالا نیاز ندارند. اما از طرفی تماس مستقیم مواد غذایی با مس چندان مطلوب نمی باشد زیرا ممکن است باعث تغییر انسجام مواد غذایی گردد از این رو ظروف مسی ای که لعاب داده می شوند ( معمولا این لعاب از جنس قلع می باشد.) ظروف مسی بسیار مناسبی برای پخت و پزمی باشند. سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین هر زمان که بر اثر استفاده زیاد و یا شستشو این لعاب از بین برود میتوان مجددا آنرا روکش لعاب داد.

لعاب مسی، ظروف بسیار بادوامی هستند که می توان آن را از یک نسل به نسل بعدی به ارث گذاشت! هرگز ظروف مسی را خالی (قبل از اینکه مواد غذایی داخل آن بریزیم) بر روی حرارت قرار ندهیم زیرا باعث از بین رفتن پوشش قلع روی آن می گردد و به آن صدمه میزند. از آنجایی که این ظروف سریعا گرم می شوند و رسانای خوبی هستند لزومی ندارد که آنها را از قبل بر روی حرارت قرار دهیم. بهترین روش برای براق کردن ظروف مسی استفاده از محلول نمک و سرکه و یا نمک و آبلیمو سرویس قابلمه و ماهیتابه 8 پارچه آگرین می باشد که باعث تمیز شدن و براق کردن این ظروف می گردد.